İstanbul Visâli Dergâh'ı Sohbetlerinden...
NEFS-İ MÜLHİME’Yİ HAK EDENE…
(Ehli tarafından telkin edilir)
“Mülhime” ilhama açık demektir. İlham akıla değil, gönüle gelir. Bu yola akılla girilir, sonra akıldan çıkılarak gönülle devam edilir. Bundan sonra gönülle yap her işini, gönülle söyle her sözünü, gönülle ye her aşını, gönülle al her nefesini, gönülle at her adımını. Bundan sonra Yar’da Yaran'da gönüldür.
Şeytan, mülhime’de olan dervişe çok hile düşünür. Şeytan dediğin binbir hilekar, hak yüzüne bürünür, hakkı da hakikati da taklit eder. Vay aslı ile taklidi ayırt edemeyenin haline… Şeytanı görünce Cebrail (a.s) zanneder, aman ha! aldanma hak yüzlü görünen şeytanlara…
Ey derviş! Gönül ruhtur, beden ise hayvandır. Bu ikisi savaşır durur. Bir avuç topraktan, bir yudum sudan faniye hükmetmek için öyle bir savaş ki, kafirler ile inananların savaşı gibi, mütemadiyen bir savaş var içimizde bizden habersiz.
İyi biliniz ki hayvanlar ilham almaz. İlham, insanın hayvandan olan farkıdır. Gönlünü pak eden, ilhama açar. Gönlünü temizlemeyen sanki bir hayvan gibidir, unutmayınız ki ilham güzelliktedir, kötülükler ilham ile değildir. Şeytan ilhamdan nasiplenemez, yaptığı taklit ile kalır. Hakikat için ilham gerek. Unutmayınız ki; ilham alan âlemden ibret alır, ibret almayan âleme ibret olur.
Burası ruh, bundan böyle âlimin âlimi ruh, hâlin aşktır, gönlüne gelen mana marifettir. Nefs-i Mülhime makamı azap ve kurtuluşun tam sınırıdır. En küçük gaflette bile bakmışsın geldiğin yere düşmüşsün.
Nefis ölmez, uyur. Ölmüş taklidi yapmış şeytana kanma, uyanık ol, diri ol. Hû Esma’sını dilinden hiç düşürme ki ev sahibi sana kapıyı açsın. Unutmayalım, mülhime kapısından dönmek kolay, ama geçmek zor. Kelime-i Tevhid ve ismi Celâl’dan sonra Hû kapısı, hak kapısıdır.
Ey gönül! Bu kapıya geldin. Sakin ha geriye dönme, şeytanın tuzağına tekrar düşmeyesin, burası AŞK kapısı…
Ahmet Yesevi Hz. (K.S)
|
